Büyük bir tutkuyla aldığım Vespa ile bugün yollarımızı ayırmanın verdiği buruklukla anısına kısa da olsa bir yazı yazmak istedim, e ne de olsa hatırı sayılır bir beraberliğimiz oldu kendisi ile 🙂 Neden mi yollarımızı ayırma kararı aldık? En zor kısmı da burası zaten… Bazen çok seversiniz ama size zararı olduğunu da bilirsiniz ya, işte o zaman o ayrılık, en zor ayrılıktır. İşte Vespa da benim için böyle… Hindistan maceramın ardından hayatımı riske atacak bazı şeyleri çıkarma kararı alırken bu liste içerisinde en
baş maddelerden birisi olarak Vespa da yer aldı malesef… Bana göre Dünya´nın en güzel şehirlerinden biri olan İstanbul´da bile hala motorculara gereken özenin gösterilmemesi, trafikte hala ‘yokmuşuz’ gibi araba sürücülerinin araçlarını kullanması, en yakın çevremin dahi araba kullanırken bir yandan akıllı cep telefonları ile gerek sosyal medyada paylaşımlarda bulunma gerekse işle ilgili e-postalarına yanıt verme çabaları arasında bir saniyelik dikkat dağılımı sonunda kaporta olarak senin gümbürtüye gitme ihtimalinin varlığı gibi sebeplerle bu maceraya bir son verme zamanı gelmiştir dedim. Bu ayrılık haberine en çok kimin sevindiğini söylememe gerek bile yok sanırım…Tabiki sevgili annem 🙂 Hindistan´dan sağ salim döndüğümde ilk olarak ‘artık bu saçmalıklarına bir son ver’ diyen anneme en güzel yanıt ‘anne, vespa´mı satma kararı aldım’ olmuştur muhtemelen, zamanında motor çalınsa da kurtulsak diye dua ettiği için 🙂
Umarım yeni sahiplerine de bana baktığı gibi bakar ve sağlıklı günlerde güzel güzel gezerler diye dua ederek veda ettiğim Vespa´m ile özleyeceğim anları ve bazı içimde kalıp da yapamadıklarımı paylaşayım, yıllar sonra geriye dönüp okuduğumda yüzüme bir gülücük konduruveririm ben de bu vesileyle 🙂 Kim bilir belki bir gün daha iyi koşullarda yeniden kavuşurum hem de bu sefer bayan olduğum anlaşılmasın diye lacivert almak zorunda kalmak yerine gayet ‘ben bir bayan sürücüyüm’ diye ciyak ciyak kendini gösteren kırmızı renkli bir Vespa´m olur 🙂 Şu anda aklıma gelen ve asla unutmayacağım anılar:
- Bayan motorsiklet kullanıcılar arasında dayanışma kapsamında birbirimizi gördüğümüzde korna çalmamız, her ne kadar ilk yola çıktığım dönemlerde aynı anda iki işi yapamadığımdan sadece başımı sallayarak verdiğim selamlar ile kendimi minibüslerin önlerinde süs olarak koydukları, araç hareket ettikçe kafaları sallanan köpek süslerine benzetişim…. Sonradan kornaya geçebildim neyseki 🙂
- Trafik tıkandığında gerek arabaların sürücülerinin bazılarından gerekse oraya buraya dalarak aslında arabaların bizlerden nefret etmesine sebep olan hareketlerle motor kullanan motokuryelerin seslenerek ‘abla, motor kullanıyorsun, aralardan kaçıversene’ ya da ‘gel abla, ben yolu açıyorum, sen de arkadan takip et’ diyalogları
- Ay sonlarına doğru polis tarafından artan ehliyet kontrol için çevirilmelerim
- Özellikle son 2 yıl içerisinde İstanbul´un ayrılmaz bir parçası olan ama nereden estiği anlık değişen rüzgar eşliğinde Boğaziçi köprüsünü sallana sallana, bildiğim tüm duaları okuyarak geçişlerim
- KGS´den geçerken eldiven – KGS – cihaz üçgeni arasında gelgit yaşarken, ‘ay nolur arkama birisi gelmesin de çok bekletmeyeyim’ diyerek kendimle yaptığım iç konuşmam
- Daha Vespa maceramın başladığı ilk dönemlerde gelen cesaretle Boğaz köprüsü üzerinde emniyet şeridinde bir halk otobüsünü geçmeye çalışmam, ve bir anlık basiret bağlanması ile benim gaza basarken otobüsün de sağa kayması sonucu köprünün ortasında durup hayatımın film şeridi gibi önümden geçtiği anda yanıma gelen motorsikletli polisin, ‘ölüyordun farkındasın değil mi, ve ölseydin bu senin suçun olurdu çünkü emniyet şeridinden gidiyordun’ demesi ile kendime gelmem, ve bir daha köprü üzerinde otobüslerin sağına soluna girmeme kararı alışım…
Bir de gelelim içimde kalıp yapamadıklarıma: 
- Topuklu ayakkabı ile bir yolculuk yapmak
- Cici bir elbise giyerek Vespa keyfi sürmek…Malum İstanbul´da zor..
- Biraz cesaretsizlikten mi diyelim ya da birşey olursa en azından bana olsun başkasına olmasın kaygısından mı, arka koltukta bir yolcu almak…
- Vespa ile bir Avrupa gezisi…
Bir sonraki Vespa maceramda bunları da yapabilmeyi ümid ederek sizleri, 1952 yılında 100,000´in üzerinde Vespa satılmasına sebep olan Audrey Hepburn ile Gregory Peck´in oyunculuğunu üstlendiği Roma Tatili´nin fragmanı ile başbaşa bırakıyorum. http://www.youtube.com/watch?v=eIFo0txAvuE
aktivitemidediniz 